Հայրս ու մայրս ծնվել էին դժնդակ 1937 թվականին: Երկուսն էլ 4 տարեկան էին, երբ սկսվեց պատերազմը: Մայրս այլևս չէր տեսնելու իր հորը, իսկ հորական պապս 2 տարի անց պիտի վիրավորվեր Կովկասյան ճակատում...
Ես գործընկերներ ու ընկերներ ունեի Հայաստանի տարբեր քաղաքներից՝ քաղաքական դաշտի գրեթե բոլոր հատվածներից։ Նրանք հաճախ էին գալիս Արցախ՝ ոչ միայն պաշտոնական գործերով, այլև մարդասիրական, բարեկամական հարաբերություններով...
Հաագայի դատարանը ճանաչել է Հայաստանին որպես Արցախի հուշարձանների իրավատեր։
Սա աննախադեպ որոշում է, որովհետև ՄԱԿ-ի Միջազգային դատարանը Հայաստանին է տվել իրավասությունը նույնիսկ այն հուշարձանների վրա, որոնք այժմ Ադրբեջանի «միջազգային սահմաններում են»...
Նայում եմ շների ձագերին, որ ծնվում են ու ծնվում քաղաքների ու գյուղերի մութ անկյուններում, ու ոչ մեկին պետք չեն։ Համով մռութիկներով, թախծոտ աչիկներով, բրդոտ, գունդուկծիկ...
Մեր քաղաքականությունը աբսուրդի ժանրից է։ Նման է այն վիճակին, երբ 37 համար հագնողին տալիս են 34 չափսի կոշիկ և ասում` քայլիր, կամ 40 համարը` 35 կրողին՝ պարտադրելով հետ չմնալ վազքից...
Պատկերացնում ե՞ք՝ մեր ուղեղում մի սենյակ կա, որտեղ մեղեդիներն են։ Դա երևի գույների սենյակի կողքին ա։
Էդ մեղեդիներն ազատ են ցանկացած նյութականությունից...
Սովորույթ կա՝ երբ հեռու տեղ ես գնում, անպայման նվերներ ես բերում հարազատներիդ, մտերիմներիդ՝ թեկուզ մի փոքր հուշանվեր։ Լավ սովորույթ ա, բայց ոչ մի կերպ իմ մեջ արմատ չի նետում՝ միշտ ընկնում եմ գործերով ու մոռանում...
Ձկնորսը և նրա ընկերը գետի ափին նստած երկար սպասում էին, սակայն ոչ մի ձուկ չէր ընկնում նրանց ցանցը։ Արեւը մայր էր մտնում, և նրանց համեղ ընթրիքի հույսը կամաց-կամաց մարում էր։ Հանկարծ ձկնորսի կարթը շարժվեց...
Շքերթները պատմության ընթացքում միշտ ունեցել են ռազմաքաղաքական խորհդանշական իմաստ: Հիշենք հռոմեական զորավարների ճոխ շքերթները արշավանքներից հետո: Դրանց մասնակցող թագավորները, ըստ հերթականության, ցուցադրում էին իրենց հավատարմությունը աշխարհակալ Հռոմին...